ΤΙ ΛΕΝΕ ΟΙ ΠΕΛΑΤΕΣ ΜΑΣ

Για το Gyrotonic®

Φτάνω στο χώρο μετά από ένα πρωινό στη δουλειά. Ο αυχένας μου είναι πιασμένος, η πλάτη μου έχει σκληρύνει και η μέση μου με ενοχλεί.  Μπαίνω σε ένα χώρο καθαρό και ήσυχο. Αλλάζω σε ρούχα μαλακά και φιλικά προς το σώμα και με πέλμα γυμνό φτάνω στο Gyrotonic®. Το μάθημα γίνεται μόνο με δύο μαθητές. Μαζί με τη γυμνάστρια, δημιουργούμε ένα τρίγωνο θεραπείας.

Η ανάσα ησυχάζει και αρχίζει να ζεσταίνει τα σωθικά μου. Μετά μπαίνει η κίνηση. Μία κίνηση συνεχώς περιστροφική. Τίποτα δεν είναι γραμμικό. Όλο αυτό θυμίζει στο σώμα μου κάτι από παιχνίδι παιδικό· κάτι που το είχα και με το πέρασμα των χρόνων το έχασα.

Οι κινήσεις διαδέχονται η μία την άλλη σε μία ατέλειωτη ροή αναπνοών. Οι ασκήσεις θυμίζουν άλλοτε κολύμπι, άλλοτε ποδήλατο, άλλοτε κίνηση αργαλειού, άλλοτε ζωάκια όπως η χελώνα, άλλοτε σύννεφα που τα ανακατεύω, άλλοτε σλάλομ κι άλλοτε πάλι αετό που πετάει. Οι γραμμές, οι ευθείες εξανεμίζονται. Όλα γίνονται κύκλος· η ανάσα, οι κινήσεις, εμείς οι τρεις.

Φεύγοντας το πέλμα μου νιώθει σαν να χορεύει, η πλάτη μου έχει γεμίσει ζωή και το βλέμμα μου αγκαλιάζει ανθρώπους και πράγματα γύρω μου.

Αμπατζή Εύη - Ρεφλεξολόγος

Για το Gyrokinesis®

Μπαίνω στο χώρο και βλέπω σκαμπό τοποθετημένα σε κύκλο. Ένα μάθημα σε κύκλο! Όλοι είναι μέρος αυτού, ακόμη και η γυμνάστρια. Πριν ζητήσουμε από το σώμα να εκτελέσει, του χαρίζουμε ανάσες και ευγενικά το μαλάσουμε εκεί που πονά.

Οι ασκήσεις θυμίζουν χορό κι ας καθόμαστε σε σκαμπό Το σώμα βρίσκει ένα ρυθμό όχι μοναχικό, αλλά αυτόν της ομάδας, αυτόν του κύκλου. Η ανάσα, ο ρυθμός, η ενέργεια περνά από άτομο σε άτομο σα καραμέλες που μοιράζουν τα παιδιά το ένα σε άλλο όταν κάθονται ανακούρκουδα σε κύκλο.

Βλέπω τους διπλανούς μου και παρατηρώ τα μάτια τους να κλείνουν με απόλαυση καθώς το σώμα τεντώνεται, τανύζεται, μακραίνει, ανασαίνει, βαθαίνει, απλώνει, ανοίγει, πλαταίνει…. Σαν να μη φτάνουν τα χέρια μας να αγκαλιάσουμε το χώρο που μας περιβάλλει. Ξαπλώνουμε στο πάτωμα και νιώθουμε τη γη από κάτω μας. Το εφαλτήριο μας για να στηρίξουμε τη μέση μας και να αφήσουμε μέλη και σκέλη να εκτελέσουν αυτό που ο «χορός» επιτάσσει. Στο τέλος δεν έχει μείνει μέρος του σώματος που να μην έχει γίνει μέλος. Κι εγώ, σαν κύκλος, φεύγω ήσυχη.

Αμπατζή Εύη - Ρεφλεξολόγος